Ongelooflijk

Afgelopen weekend besloot ik samen met mijn vader af te reizen naar de Grand Depart te Brussel. Om 04:30 uur werd er afgereisd naar Limburg waar er samen met de Wout Poels en Mike Teunissen fanclub vanuit Noord Limburg vertrokken werd naar Brussel. Nadat we samen met de familie Poels, in het plaatselijke cafe, hadden genoten van een bakje koffie kon er vertrokken worden!

Als eerste werd de fanclub van Mike Teunissen op de kermis van Ijsselstein opgepikt en waren we compleet!

In de bus werden diverse weddenschappen afgesloten waaronder de belofte van gratis bier voor de hele bus bij winst van “onze” Woutje of Mike! Er werd hard gelachen omdat deze 2 heren natuurlijk geen kans maakte op de befaamde knuffelleeuw.

Eenmaal aangekomen en ons in Wout Poels/Mike Teunissen tenue gehesen te hebben besloten we richting de start te gaan. Eenmaal bij de start moesten we als makke lammeren achter een hekje plaatsnemen om onze helden van ver te aanschouwen. Echter accepteerde de fans van Wout Poels dit natuurlijk niet! Nadat de gendarmerie was afgeleid konden we stiekem door het hekken glippen en konden we onze helden aanraken en eens goed in de ogen aankijken. 

Alle grote namen konden aangeraakt worden met als klap op de vuurpijl de grote helden, Wout Poels, de Haai van Messina (Nibali) en El Imbatido (Valverde)!

Nadat de heren vertrokken waren richting de Muur en wij door diverse Franse televisiestations geïnterviewd/Japanners gefotografeerd waren moest er in een lokaal Belgisch biercafé even bijgekomen worden. 

Rond 14:00 uur plaatselijke tijd werd er door beide fanclubs besloten om richting finish te gaan waar Dylan Groenewegen onze eerste gele trui sinds Erik Breukink moest gaan bezorgen. Na uren vol spanning gewacht te hebben, 3 tassen vol aan zooi opgevangen te hebben kwam dan eindelijk het peloton richting de zee van supporters. Onze Dylan ging het namelijk wel even doen. Echter 1,7 kilometer voor de streep werd onze droom weggevaagd door een val van de snelste man van het peloton. Teleurgesteld schoten de mannen voorbij en werd Sagan als winnaar uitgeroepen….

Echter slikte de Franse speaker de naam weer in omdat een onbekende zijn wiel naast die van Sagan had geschoven. Echter ernaast? Na snel contact met andere fans kwam het bericht dat Sagan voorbij geschoven was door een renner van Jumbo-Visma. En niet zomaar een renner maar onze Mike! De emoties vlogen alle kanten op. Eindelijk de gele trui is weer van ons! 

Op weg naar de bus met kippenvel op onze armen maakte onze buschauffeur zich zorgen over de afgesloten weddenschap. De lieve man had bier voor de hele bus belooft. Hoe zou hij dit gekoeld krijgen en hoe zou de man het thuis moeten overbrengen dat hij een dag voor niets had gewerkt? Snel werd door de fans besloten om keurig de biertjes af te rekenen zodat ook de buschauffeur met een glimlach naar huis kon. 

Het mooiste moment kwam echter toen opa Teunissen de bus in kwam. Via een erehaag werd de beste man onder luid gejuich de bus ingeleid. De tranen stonden in zijn ogen want zijn kleinzoon heeft ons de gele trui weer bezorgd. Onderweg naar huis heeft de beste man wel 28 keer het woord ongelofelijk gezegd. En dat was ook gelijk de samenvatting van de dag.

Ongelofelijk!