We sliepen twee dagen geleden in een hotelletje onder Lyon op doorreis naar Zuid-Frankrijk. De plaats was bewust gekozen omdat we van daar uit gemakkelijk via L'Alpe d'Huez naar de Cote d'Azure konden komen. Gemakkelijk, het koste wel 200 kilometer extra maar met de 1.200 kilometer tussen Venray en St.Tropez is dat te verwaarlozen. En het doel was heilig, L'Alpe d'Huez verkennen. Wout had dat twee weken geleden gedaan samen met Cris Froome, Geraint Thomas en Michal Kwiatkowski.
Op donderdag 19 Juli gaat de 12e etappe van de Tour de France 2018 van Bourg-Saint Maurice over 175 km naar L'Alpe d'Huez. De Nederlandse Alp waar grote successen zijn geboekt. We denken dan natuurlijk aan Peter Winnen, 1981 en 1982 al weer, Hennie Kuiper en Joop Zoetemelk, en Gert Jan Theunisse. Wat zou het een feest zijn als Wout juist op die berg de beste benen van het peloton heeft en als eerste door de 21 haarspeldbochten gaat, naar boven geschreeuwd wordt door een cordon van Oranje supporters en bij de finish wordt opgewacht door een schare in het fel gele shirts van zijn eigen fanclub. En natuurlijk als eerste over de meet. Ik weet zeker dat Pieter van der Water, zijn vriend en hoofd fan, dan medische hulp nodig heeft en dat we ons clubhuis in Blitterswijck een licht gele kleur geven met rode bolletjes.
Maar er is meer. Sinds 2006 is de Alp ook het decor voor Alpe d'HuZes, een groot evenement georganiseerd op geld in te zamelen voor de kankerbestrijding. Fiets kanker de wereld uit. Of dat zo is weet ik niet, maar het helpt in ieder geval wel. Ook daaraan moest ik denken toen we in onze Ford de 21 haarspeldbochten doorreden, en iedere fietser de gevraagde 1,5 meter ruimte gaven. Er waren meer fietstoeristen dan auto's zondag op de Alpe. In iedere bocht zag ik Wout demarreren en bij ieder demarrage zag ik een patiënt genezen van kanker. Wat is wielrennen toch een pracht sport. Sportief tot het uiterste en heel sociaal voor mensen die even andere zorgen aan het hoofd hebben. Uiteraard zijn we boven gekomen en heb ik de meet te voet gepasseerd. Even voelde ik mij overwinnaar.  Cogolin 26 juni 2018, Jos Waals
|